Recent reviews by Ahmet the Stygian

Immersive sim oyun türü en sevdiğim oyun türlerinden biri oldu ve bu türün parlayan yıldızlarından biri de bu oyun serisi ve Arkane Studios. Oyunu henüz bitirmedim ancak sadece 4 bölümde bile gördüğüm bölüm dizaynı takdire şayan. İlk oyunu da çok severim ancak bence 2.oyun çok başka olmuş, elimize yeni oyuncaklar ve bi' dolu problem veriyor ancak problemi nasıl çözeceğine çoğu zaman karışmıyor, sen bul istiyor.

Oyunda bi' dolu objeyle etkileşime geçebiliyorsunuz, bu objeleri ilk gördüğünüzde "ee ne oldu şimdi ne gereği var ki bunun" diyebilirsiniz ancak o objelerin aslında oyunun systemic design'ının bir parçası olduğunu gördüğünüzde ne kadar önemli oldukları anlıyorsunuz. Mesela oyunun bir kısmında bir düşman gördüm ancak düşmanı görünmeden alt edebilmem mümkün değildi, hemen yakınlarda bir saat gördüm ve bu saate alarm kurabiliyordum, kafamı kullandım ve saate alarm kurup gizlenirsem düşman alarmı duyunca benim tarafıma doğru gelir ve o geldiği zaman ben arkasından gelir boğarım onu dedim ve bu işe yaradı yani. Bu; oyunun bana önerdiği bir çözüm yöntemi veya yapmamı istediği bir şey değildi ancak denedim ve oldu, kendi çözüm yöntemimi kendim yaratmış oldum bu sayede.

Bu çok basit bir örnek oyun bunlarla dolu ama gerçekten çok tatmin edici gelmişti bana, o an "oyun budur işte ya" dedim içimden. Sektördeki birçok yapımda artık oyunları geliştirenlerin izin verdiği şeyleri yapabiliyoruz sadece, yazılmış bir senaryo var ve biz o senaryoyu oynuyoruz sadece (?) ancak Dishonored 2 böyle hissettirmiyor işte, kendi senaryomuzu kendimiz yazıyoruz resmen.

Bölüm dizaynından bahsetmek istiyorum çünkü yeterince övemedim onu :D Bu oyunu ve herhangi bir Deus Ex oyununun bölüm dizaynı sektördeki diğer işlere ders niteliğinde okutulacak kadar başarılılar. Deus Ex'lerin bölüm dizaynına aşığım ama Dishonored'ın ondan geri kalır yanı yok, hatta yer yer ondan bile daha iyi hissettiriyor. Mesela şu an geldiğim Clockwork Mansion... yani kelimeler kifayetsiz, tek kelimeyle mükemmel.

Bu oyun için şu an istenilen para hakarettir dostlar, alınır mı diye sormayın bile direkt yapıştırın.

Oyun bir noktaya kadar güzel ancak barındırdığı içerik acayip tekrar ediyor, zaten düşman tiplerinin çok ciddi bir çoğunluğu önceki oyun yani Fallen Order'dan alınmış. Her ne kadar combat sisteminde yeni birkaç mekanik veya çeşitlilik eklenmiş olsa da kapıştığımız düşmanlar birebir aynı olduğu için çok çabuk sıkıyor, bayıyor.

Şahsen oyunun sonlarına doğru o kadar sıkıldım ki aynı düşmanlarla tekrar tekrar uğraşmak istemediğimden daha önce hiçbir oyunda yapmadığım şeyi yapıp en kolay zorluk moduna geçtim. Yeni açılan parkur mekanikleriyle daha önce gidemediğim yerlere gidip keşif yapmak bile savaşmaktan daha keyifli gelmeye başladı.

Fallen Order'daki rezalet harita sistemi bu oyunda nihayet daha iyi bir noktaya getirilmiş ve hızlı seyahat eklenmiş. Hızlı seyahat eklenmiş ancak sadece oyundaki kayıt noktaları yani meditasyon noktalarından hızlı seyahat yapabiliyorsunuz. Açıkçası bunun sebebini anlayamadım, Souls oyunlarının game design'ını kopyalamak istiyorsunuz anlıyorum ancak Souls oyunlarında bir harita sistemi olmadığı için o oyunlarda bonfire'lardan fast travel yapıyorduk, senin ise bir harita sistemin var neden haritadan direkt tıklayarak hızlı seyahat yapmama izin vermiyorsun ki? Neden hızlı seyahat yapmak için yakındaki bir meditasyon noktasına dönmem gerekiyor, mantıksız buldum doğrusu.

Oyunun ana senaryosundaki bosslar fena değil ancak oyunun efsanevi düşmanlar olarak tanıttığı mini-boss'lar rezalet. Hepsi normal düşman tiplerinin daha fazla vuran ve farklı renkte görünen versiyonları sadece, yeni birkaç sürpriz saldırı hareketi bile barındırmıyorlar bildiğin aynısını koymuşlar. Gerçekten bunlara "efsanevi" derken utanmadınız mı ya? Belli ki utanmamışlar :D

Kısacası önceki oyuna göre ileriye doğru iyi adımlar atılmış olsa da bu adımların bazıları yanlış atılmış olduğu için ortaya yine çok iyi bir iş çıkamamış. Dolu dolu bir oyun yapmak istemişler ancak bunu tekrar eden içerikle sağlamak istediğin zaman güzel bir sonuç çıkmıyor ortaya.

Sadece müzikleri için bile alınır oyunu oynamanıza gerek yok.

Oyunun çeyreğine dahi gelmedim ancak yine de şiddetle tavsiye ederim, oyunun barındırdığı hikayeler bence Skyrim'den çok daha ilginç, çok daha güzel yazılmış. Birkaç arayüz modu (oyunun arayüzü çok kullanışsız çünkü) ve unofficial patch ile rahat rahat oynarsınız diye düşünüyorum.

Oyun çok sağlam bir gizlilik & rol yapma melezi ama ciddi bazı teknik sıkıntıları var. Başarım fullemek adına 3.kez oynuyorum ve sanırım kayıt dosyalarının şişmesi sebebiyle (sadece teori, emin değilim) oyun çok sık çökmeye başladı. İlk oynayışımda bitirene kadar en fazla 3 kez çökme yaşamıştım ancak 3.oynayışımda bu çökmeler 2 belki 3 katına çıktı, sadece dünkü 5 saatlik oynanış seansımda bile 3 kez çökme yaşadım yani.

Oyunu oynayacak arkadaşların her ihtimale karşı sık sık F5 ile hızlı kayıt almalarını öneririm. Zaten benim gibi gizli gitmeyi hedefleyen ancak bu konuda pek de başarılı olamayan arkadaşlar mecbur sürekli hızlı kayıt almak zorunda kalacaklardır :D

Açıkçası bu oyunu gizli oynamanızı tavsiye ederim çünkü hem shooter mekanikleri o kadar da iyi değil hem de bölüm dizaynı gizliliği mükemmel bir şekilde destekliyor, bir objektife ulaşmanın bu kadar fazla yolunun olduğu başka bir oyun oynamadım sanırım. O kapıyı hackleyemedin mi? Havalandırma deliği kullan? Havalındırma deliğini bulamadın mı? Kırılmaya müsait hasarlı duvarları yıkarak kendine yeni bir kısayol oluştur? O da mı olmadı, bacaklarını güçlendir ve daha yükseklere zıplayarak daha önce ulaşamayacağın yüksekliklere ulaşıp objektife yukarıdan giriş yap uzatılır gider bunlar.

Etrafımda çok fazla, pata küte öldürüp hızlıca girmek varken neden yavaş olan yolu, gizliliği tercih edeyim ki diyenler görüyorum ama gizlilik ayrı bir tatmin edici. Koca bir bölgeyi kimseye fark edilmeden temizlemenin veya bir bölgeye çok daha kolay girmeni sağlayan bir kısayol bulmanın çok tatlı bir cazibesi var. Yani kısacası yukarıda saydığım bu teknik sıkıntıları bir kenara koyarsanız bence DXMD mükemmel bir oyun.

Sony oyunlarına yapılan övgülerden dolayı ön siparişten satın almıştım ama sağlam patladım. Ara sahneler arası tırmanma oyunu bu sadece, tırmanmanın kendisi keyifli bir eylem değil zaten bir de oyunda gelişim de göstermiyor. Oyunun başında nasıl tırmanıyorsanız sonunda da hemen hemen aynı şekilde tırmanıyorsunuz. Tırmanma eyleminin bu kadar yoğun olduğu bir oyunda çok daha fazlası gerekiyordu, işleri ilginçleştirecek, eğlenceli kılacak başka mekanikler eklenmeliydi.

Ha oyun ayıp olmasın diye ara sıra savaşa da sokuyor bizleri yalan olmasın, ama savaşlarda da ilginç hiçbir şey yok ve tıpkı tırmanma da olduğu gibi o da gelişip, değişmiyor. Oyunun senaryosu kağıt üstünde detaylı dursa da iş işleyişe geldiğinde pek de hoş olmuyor çünkü yaptığınız şey her zaman başarısız olmak. Bir hazine var, kesin şurda, ahh be değilmiş, o zaman şurdadır, ee burda da değil, o zaman kesin burda, lan nasıl burda değil... böyle devam edip gidiyor ve bu bana göre iyi bir senaryo değil.

Oyunun iyi olduğu yön hiç mi yok? Elbette var, klasik her Sony ürününde olduğu gibi animasyonlar, ara sahne sunum kalitesi, karakter mimikleri vs. gibi konular yine üst düzey ama bu bir oyun öyle değil mi? Söz konusu oyunsa oynanış her şeyden daha önemlidir bir ürünü "oyun" yapan en başta oynanıştır çünkü ve bu oyunun oynanışı bana göre rezalet.

Kısacası gerek yok oynanışa yüksek bütçeli bir yapım olsun yeter bana diyorsanız satın alın, ama yok detaylı, değişip gelişebilen ve eğlenceli bir oynanış istiyorum diyorsanız bence bu oyundan uzak durun.

Oyunun senaryosu ve kurgusu tek kelimeyle mu-az-zam. Sanırım benim bir oyunda gördüğüm en iyi senaryo budur. Hikayeye ve senaryoya önem veren arkadaşların bu yapıma bir şans vermesini şiddetle tavsiye ederim. Öte yandan oyunun sıkıntılı olduğu konular da var ve bazı oyuncular için bunlar epey can sıkıcı olabilir. İşin teknik tarafı diğer tüm Ryu Ga Gotoku Stüdyo oyunlarında olduğu gibi sektörün biraz gerisinden geliyor, karakter animasyonları her ne kadar savaş sırasında iyi olsalar da savaş dışında çok kötüler, özellikle yan görev sunumlarında, aynı şekilde yan görevlerde karakter mimikleri de oldukça kötü, yapay zeka kötü, açık dünyası (?) ölü ve yaşam belirtisi göstermiyor...

Ama bu oyun için en kötüsü tüm bunların hiçbiri değil, bana göre bu oyunun en zayıf noktası görev dizaynı. Judgment'ın görev dizaynı maalesef rezalet, dedektiflik temasına uygun olacağını düşündüklerinden olacaktır ki oyunu doldurmuşlar takip görevleriyle. Yavaşça yürüyen bir NPC'yi takip etmek keyifli bir eylem değil buna çoğumuz katılırız diye düşünüyorum. Ama yine de bu oyunun oynanması gereken bir oyun olduğunu düşünüyorum.

Ayrıca kız arkadaş da edinebiliyorsunuz oyunda, benim gibi yalnız arkadaşlar varsa diye söylemek istedim. Hiç olmazsa oyunda bir sevgiliniz olur :')

Oyunun onboarding'inde ve zorluk seviyelerinde ciddi sıkıntı var, onboarding denilen olayı arayüz geliştirenler veya oyun dizaynı ile ilgilenen arkadaşlar bilecektir. Game onboarding dediğimiz olay oyuncuyu oyunun set-up'ına alıştırdığımız, atmosfere soktuğumuz veya ona oyunu öğrettiğimiz kısım denebilir. Tutorial gibi düşünün, bu oyunun tutorial kısmı rezalet işte.

Oyuna adımınızı atıyorsunuz ve neye uğradığınızı şaşırıyorsunuz, düşmanlar aşırı fazla vuruyorlar ve 2-3 darbede ölmek mümkün olabiliyor. Normalde oyunların başlangıçları bu kadar zor olmazlar, birden Dark Souls'a mı geldik arkadaş diye düşünmeye başlıyorsunuz. Zor yapmayı tercih etmişler deyip bir süre oynamaya devam ederseniz ve chapter 2'ye geçerseniz de oyunun gereksiz kolaylaştığını fark etmeye başlıyorsunuz. Bu sefer siz her şeye tek atıyorsunuz ve düşmanlar size doğru düzgün vuramıyor bile. Yahu bunun tam tersi olması gerekmiyor muydu? Başlangıçta kolay, ilerledikçe zorlaşması gerekmiyor muydu? Yapamamışlar, oyun gittikçe kolaylaşıyor, öyle ki chapter 2'den sonra zorlandığım tek bir an bile hatırlamıyorum ama ilk chapter kabus gibiydi, nereye gitsem ölüyordum.

Açıkçası bunun oyuncuya gelişim hissini aşılamak için bu şekilde dizayn edildiğini düşünüyorum ama doğru düzgün altından kalkamadıkları, dengeleyemedikleri için bahsedilecek kötü bir yön bu sadece benim için.

Niye tavsiye ettin o zaman diyecek olursanız, oyunu aslında sevdim çünkü sadece bu bariz sıkıntısını oynamak isteyenlere bildirmek istedim o kadar. Bu sıkıntıyı saymazsanız vasat bir oynanışa sahip tatlı bir rol yapma oyunu oynuyor olursunuz.

Daha önce Epic Games'te bitirmiştim, Steam'e gelince hediye gönderdi arkadaşım sağ olsun bir kere de burdan bitirdim ayrıca başarım da fulleyeceğim. Oynanış süreme aldanmayın diye söylüyorum bunları yanlış anlaşılmasın.

Aksiyon seven oyuncular için şiddetle tavsiye ederim bu yapımı, oyuna başlar başlamaz bir kapı kırıyorsunuz ve kapının ardındaki düşmanları dövmeye başlıyorsunuz, ne bir hikaye başlangıcı, ne bir lore özeti yok, bam güm dövüş. Oyunun dövüş sistemi epey keyifli, gamepad kontrolleri aşırı rahat, boss dizaynları farklı ve güzel. Rogue-like olduğu için oyundan korkup girmek istemeyenler olacaktır ama hiç korkmanıza gerek yok, zaten oyun özünde bir hit 'em up, sadece rogue-lite elementleri taşıyor o kadar rogue-like bile değil rogue-lite sadece.

Oyunda bölümlerde bulduğunuz kısayollar vasıtasıyla gitmeniz gereken yollar çok kısalıyor ve yeniden denemek hiçbir zaman işkence gibi hissettirmiyor, aksine kendi rızanızla "dur tekrar deniyim belki daha az ölerek tamamlarım şu bölümü" diyorsunuz ve tekrar başlatıyorsunuz bölümü falan. Kısayollar gerçekten çok fazla zaman kazandırıyorlar, sizi direkt boss kapısına gönderen bir kısayol bile var bölümün birinde.

İlk kez oynayan biri için ortalama 10-12 saat oynanış süresi var ana hikayesinin, oyundaki gerçek sonu görebilmek için tüm bossları bir de bağışlayarak alt etmeniz gerekiyor ki bu daha da zor, eğer bunu yapmayı hedefliyorsanız oynanış süresi artar, ek olarak Steam'e çıkışıyla birlikte arena modu eklendi farklı farklı oyun modlarında yine dövüşebilirsiniz.

Arkadaş zorlamasıyla bir süre oynamak zorunda kaldım, bir gram keyif almadım. Bir kapı kırmak için 50 kez sol click basmanın eğlenceli olduğunu düşünen parlak zeka kimdi acaba merak ediyorum.